Sinds de eerste keer dat ik een Bullitt cargobike zag, wist ik dat ik er zelf eentje wilde. Hij was van het lief van mijn nichtje; ik durfde er niet mee fietsen dus ik bewonderde hem vanop een afstandje. Ik wist niet wat ik ermee zou doen: ik was helemaal niet zo’n goede fietser en vervoerde dus ook nooit grote dingen met m’n stalen ros. Maar die Bullitt was zo mooi en cool, dus ik wilde er één.
Dit is mijn love story.
Een paar jaren later begon ik te werken bij Mark, een cadeauwinkel die ontstond uit een samenwerking tussen Fietsen De Geus en boekhandel Stad Leest.
Bij Mark is het niet abnormaal dat leveringen tussen de filialen worden rondgereden met een cargobike en welke kan je dan best gebruiken? Een Bullitt natuurlijk!
In de aanloop naar de kerstperiode verscheen er een prachtig oranje exemplaar aan de winkel, mét kerstboom in het bakje. Ik zette hem elke ochtend buiten en ‘s avonds weer binnen.
Mag ik eerlijk zijn? Ik kreeg vlinders in mijn buik. En die (zo zal blijken) zouden nooit meer weggaan…
M’n collega zei dat ik er nu écht wel eens mee moest rijden, maar bij het opstappen stootte ik m’n knie hard tegen de stam van de kerstboom en hield ik het voor bekeken. Ik ben echt geen held op dat vlak.
Een dikke maand later moest ik wel. Fietsen De Geus hield een stockverkoop en ik was de enige die vrij was om over en weer te rijden met spullen. Dus met zweethandjes, bibberknieën en een motivatiespeech van mijn collega (dezelfde die me er al eerder op probeerde krijgen) begon ik te trappen. De weg die ik moest afleggen was voornamelijk rechtdoor, gelukkig. Echt wel spannend, hoor!
Sindsdien zit ik steeds regelmatiger op mijn favoriete cargobike. De Clockwork (oranje) – zonder motor, de Race (donkergroen) – met motor. Ik mocht zelfs de Bluebird (felblauw) een weekendje mee naar huis nemen om hem beter te leren kennen.
Na dat weekend stond het vast: mijn man en ik wonen in een huis met een garage en daar moet een Bullitt in komen.
Door eliminatie besloten we om de Submarine te nemen (de gele) en we kozen voor de elektrische variant omdat we echt wel van plan zijn om er grotere boodschappen mee te vervoeren.
Het werd dus een E-Bullitt 6100 XT Di2 mét een Gates riem want zo’n knappe fiets moet ook duurzaam en onderhoudsarm zijn.
De sidepanels waren niet leverbaar in een kleur die we wilden, maar die zouden we dan later wel kopen.
Eind januari mocht ik hem eindelijk ophalen: mijn eigen Bullitt cargobike. (Die ik voor alle duidelijkheid deel met m’n man en totaal niet helemaal zelf opeis ?.)
Oh, wat een plezier, wat een geluk, wat een trots! Ik ga er letterlijk overal mee naartoe: mijn werk, de bakker, het zwembad.
Alleen in het weekend moet ik hem missen, want dan mag mijn man ermee rijden. Die heeft namelijk de auto nodig voor z’n werk en kan dus alleen op zaterdag en zondag “Bullitten”.
Die sidepanels mis ik trouwens niet, maar mijn man dan weer wel. Dus hij vond een mooie tussenoplossing: zelfgemaakte, afneembare sidepanels mét een duikbootje.
Of we snel weer op onze favoriete tweewieler kunnen rond rijden is momenteel nog de vraag. Het coronavirus zorgt voor veel onzekerheid.
Ik kijk er in ieder geval alvast naar uit om onze Bullitt aan het werk te zetten. Tot dat moment: blijf binnen en zorg voor jezelf.
Zjoske
